Droga Krzyżowa ulicami Parafii Św. Franciszka z Asyżu

Tradycją naszej wspólnoty parafialnej jest coroczna Droga Krzyżowa ulicami parafii. W piątek, 4 kwietnia, po wieczornej Mszy Świętej, licznie zgromadzeni parafianie wyruszyli z krzyżem na ulice naszych osiedli, by wspólnie modlić się, rozważać Mękę Pańską i przygotować się duchowo na nadchodzący Wielki Tydzień – najświętszy czas w naszym chrześcijańskim kalendarzu.

Jak co roku, wszystkie grupy i wspólnoty parafialne, a także nasi Ojcowie oraz Siostry Terezjanki, z wielkim zaangażowaniem włączyli się w przygotowanie tego wydarzenia – niosąc krzyż między poszczególnymi stacjami, czytając rozważania, prowadząc śpiew i modlitwę.

W tym roku, dzięki rozważaniom autorstwa ks. Franciszka Grudnioka, w szczególny sposób pochyliliśmy się nad tematem wspólnotowości – czym jest parafia i jak ważne są relacje między jej członkami. Przypomnieliśmy sobie, że nie jesteśmy tu przypadkiem, nie łączy nas jedynie sąsiedztwo – połączyła nas miłość Chrystusowa. To ona daje nam siłę, by iść razem do Boga – nie samotnie, lecz jako rodzina parafialna, zjednoczona w wierze i miłości.

Niestety, często zapominamy, że nasze egoizmy, przywiązanie do grzechu, namiętności, wady, a także brak empatii i otwartości na drugiego człowieka – sąsiada, współbrata czy siostrę z naszej wspólnoty – mogą niweczyć to zjednoczenie w Chrystusie. Dlatego podczas wszystkich stacji Drogi Krzyżowej prosiliśmy Boga, a także Jego Matkę, by wypraszali dla nas łaskę i potrzebne dary do budowania prawdziwej, żywej rodziny parafialnej.

Modliliśmy się, by nikt w naszej wspólnocie nie czuł się pominięty, odtrącony, niekochany, niesłusznie osądzony. Byśmy umieli się godzić, wybaczać sobie nawzajem, nie obarczać innych swoją niechęcią czy niezrozumieniem. Byśmy potrafili nieść nadzieję, podnosić się nawzajem na duchu, być uważni na potrzeby drugiego człowieka i nie odrzucać nawet samych siebie.

Prosiliśmy Boga, byśmy mieli odwagę wypełniać nasze powołanie, do którego zostaliśmy wezwani – z szacunkiem dla wolności innych, ale i ze świadomością bycia drogowskazem dla najmłodszych czy zagubionych. Byśmy zawsze byli gotowi do pomocy, do rozmowy – by nikt przez nas nie czuł się odrzucony.

Na koniec przypomniano nam, że życie na ziemi jest tylko chwilą. Dlatego już teraz powinniśmy żyć tak, by być gotowymi na spotkanie z Bogiem w wieczności. Byśmy, jak przypominał autor tegorocznych rozważań, mogli kiedyś usłyszeć te niezwykłe słowa Jezusa: „Jeszcze dziś będziesz ze Mną w raju”.

Tekst - Anna Patejuk